- عالی نسب
عالی تبار، آنکه نسب عالی دارد، عالی نسب، بلندنسب
معنی عالی نسب - جستجوی لغت در جدول جو
- عالی نسب (نَ سَ)
آنکه او را نسب عالی باشد. عالی تبار: نظر همت این پادشاه عالی نسب متعالی حسب. (سندبادنامه ص 244).
اصل گهر از خلیفه داریم
عالی نسبیم اگر یتیمیم.
خاقانی
اصل گهر از خلیفه داریم
عالی نسبیم اگر یتیمیم.
خاقانی
- عالی نسب
والا تبار آنکه او را نسبی عالی باشد والا تبار عالی نژاد عالی گوهر
- عالی نسب ((نَ سَ))
والاتبار، عالی نژاد
- عالی نسب
شریف نسب، عالی نژاد، نجیب زاده، نژاده، والاتبار
پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما
عنوانی احترام آمیز در خطاب به کسانی که مقام و رتبۀ بلند دارند، آستانۀ بلند، آستان رفیع
(عَ یِ نَ)
لغت نامه دهخدا
ابن ابراهیم بن عباس حسینی علوی دمشقی. مکنی به ابوالقاسم و مشهور به نسیب. وی از فضلا و محدثان دمشق بود (424- 508 هجری قمری) و او را کتابی بنام ’فوائد’ درباره استادان خویش است. و نیز ده مجلد کتاب در حدیث دارد. (از الاعلام زرکلی). عنوان محدث تنها به کسی داده می شد که هم علم و هم تقوای لازم برای نقل حدیث را دارا بود. این افراد با حفظ سنت نبوی، در برابر تحریف ها ایستادند و با نوشتن کتاب های حدیثی معتبر، دین اسلام را به شکل صحیح به نسل های آینده منتقل کردند. آنان نه تنها ناقلان حدیث، بلکه نگهبانان فرهنگ اسلامی بودند که با جدیت در انتقال صحیح معارف اسلامی کوشیدند.
(مِ)
لغت نامه دهخدا
دهی است جزء دهستان پائین بخش طالقان شهرستان تهران. واقع در 21هزارگزی باختری شهرک، کنار راه عمومی مالرو قزوین. کوهستانی و سردسیر. 82 تن سکنه دارد. آب آن از چشمه تأمین میشود. محصولاتش غلات، لوبیا، سیب زمینی، شغل اهالی زراعت صنایع دستی کرباس و گلیم وجاجیم بافی است. (از فرهنگ جغرافیائی ایران ج 1)
